سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یک سیب

درخت سیب (نام علمی: M. pumila) درختی پهن برگ از خانواده گل سرخ است که به خاطر میوه های شیرین و گوشتی خود شهرت دارد. در سرتاسر دنیا این درخت را به خاطر میوه اش می کارند و گسترده ترین گونه از تیره مالوس است. خاستگاه این درخت آسیای مرکزی است. جایی که گونه وحشی آن Malus Sieversii هنوز در آن یافت می شود. پس از هزاران سال کشت در آسیا و اروپا، سیب توسط مهاجران اروپایی به آمریکای شمالی آورده شد. در برخی فرهنگ ها، سیب اهمیت مذهبی و اساطیری زیادی دارد. از جمله فرهنگ اسکاندیناوی ها، یونانی ها و مسیحیان قدیمی اروپایی. سیب نیز از گناهان بزرگ هفت زین است.

درختان سیب حاصل از کاشت بذر بزرگ هستند، اما درختان حاصل از پیوند ریشه (ساقه زیرزمینی) کوچک هستند. بیش از 7500 رقم سیب شناخته شده وجود دارد که در نتیجه طیف وسیعی از ویژگی های مطلوب را به همراه دارد. انواع مختلفی برای ذائقه و مصارف مختلف از جمله پخت و پز، مصرف خام و شراب سازی رشد می کنند. درختان سیب معمولاً از طریق پیوند تکثیر می شوند، اگر چه سیب های وحشی به سادگی از دانه رشد می کنند. درختان و میوه های سیب در برابر تعدادی از آفات قارچی و باکتریایی حساس هستند که با روش های آلی و معدنی قابل کنترل هستند. در سال 2010، به عنوان بخشی از تحقیقات انجام شده برای کنترل بیماری و پرورش انتخابی سیب، ژنوم این میوه رمزگشایی شد.

در سال 2018، حدود 86 میلیون تن سیب در سراسر جهان تولید شد. چین تقریباً 45? از این مقدار را تولید می کند [3] ایالات متحده با بیش از 6? تولید جهانی دومین تولید کننده مهم است. ترکیه در رتبه سوم قرار دارد و پس از آن ایتالیا، هند و لهستان قرار دارند. سیب معمولا به صورت خام مصرف می شود، اما در بسیاری از غذاها (به ویژه دسرها) و نوشیدنی ها نیز استفاده می شود. در بین مردم عادی اثرات مثبت زیادی به سیب نسبت داده می شود. با این حال، پروتئین های مختلف موجود در سیب باعث دو نوع آلرژی می شود.


اقدامات احتیاطی برای استفاده

مصرف زیاد شیرین بیان یا سایر فرآورده های شیرین بیان به دلیل تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از حد هورمون آلدوسترون ممنوع است. این عارضه عوارضی مانند اختلال در فعالیت های متابولیک، کاهش پتاسیم خون و فشار خون بالا ایجاد می کند. اگر بیش از 20 گرم در روز مصرف کنید، عوارض جانبی بعید نیست. استفاده زیاد از شیرین بیان برای طحال نیز مضر است. مصرف زیاد شیرین بیان می تواند منجر به شرایط خطرناکی مانند فشار خون بالا و حتی حمله قلبی شود و زندگی را به خطر بیندازد.

برخی افراد پس از مصرف زیاد شیرین بیان از درد عضلانی رنج می برند، در حالی که برخی دیگر دچار بی حسی در دست ها و پاها و حتی فلج هر چهار دست و پا (چهار پلژی) می شوند.

مصرف زیاد این ماده باعث افزایش وزن نیز می شود.

اگر فشار خون بالا یا مشکلات کلیوی، قلبی یا کبدی دارید، باید از مصرف شیرین بیان اجتناب کنید.

مصرف این گیاه و فرآورده های آن برای زنان باردار و شیرده ممنوع است.

البته با رعایت مصرف معقول شیرین بیان می توانید از بروز این مشکلات جلوگیری کرده و از خواص مفید فراوان آن بهره مند شوید. در صورت نیاز به استفاده طولانی مدت از شیرین بیان بهتر است آن را با کتیرا ترکیب کنید.


ریشه شیرین بیان

عصاره شیرین بیان حاوی تقریباً 100 کالری در هر اونس (28.35 گرم) است. جوشاندن ریشه گیاه و تبخیر بیشتر آب آن ماده سیاه رنگ (قهوه ای) تولید می کند. این ماده به دو صورت جامد (عصاره) و شیره (رب سس) وجود دارد.

کاربرد اصلی این ماده (در کشورهای غربی) شیرین کردن محصولات غذایی است. زیرا 50 برابر شیرین تر از شکر است و خواص درمانی نیز دارد. ریشه شیرین بیان خشک را می توان به عنوان ادویه جدید.

انواع تنقلات تهیه شده از عصاره شیرین بیان.

(در کشورهای غربی) طعم عصاره شیرین بیان در طیف گسترده ای از تنقلات شیرین (مانند آب نبات) یافت می شود. محبوب ترین این شیرینی ها در انگلستان نوع شیرین بیان است.


پرورش و برداشت شیرین بیان

شیرین بیان یکی از گیاهان دارویی است که به ندرت کشت می شود. این گیاه نور دوست است و در طول رشد به هوای گرم و رطوبت متوسط ??نیاز دارد. با توجه به این شرایط مساعد برای رشد این گیاه، خاک های حاصلخیز در مناطق کم ارتفاع (بالاتر از سطح دریا) که زهکشی خوبی دارند (در مناطقی که سطح ایستابی بالا است) یافت می شود. علاوه بر این، باید به اندازه کافی خورشید وجود داشته باشد.

روش تکثیر این گیاه از طریق تقسیم ساقه و ریشه آن می باشد. در پاییز (آبان) ریزوم گیاهان سه تا چهار ساله پس از بیرون آمدن از خاک به قطعات 25-15 سانتی متری تقسیم می شود. سپس این قسمت ها را در ردیف هایی به فاصله 60 تا 80 سانتی متر از هم می کارند. فاصله مناسب بین پاها 30 تا 40 سانتی متر است پس از کاشت باید آبیاری انجام شود. این گیاه را می توان با کاشت بذر نیز تکثیر کرد. ریشه این گیاه در پاییز سال سوم یا چهارم برداشت می شود. این عملیات در مناطق کوچک با کمک بیل و در مناطق بزرگ با ماشین آلات مخصوص انجام می شود.


ترکیبات شیمیایی شیرین بیان

عصاره شیرین بیان حاوی ترکیبات مختلفی است که مهمترین آنها گلیسیریزین است. در اثر هیدرولیز به اسید گلیسیرتینیک و دو مولکول اسید گلوکورونیک و آب تبدیل می شود و شیرینی خود را از دست می دهد. همچنین حاوی فلاونوئیدها و ایزوفلاونوئیدها، ترپنوئیدها، اشترودل ها، روغن های فرار و مقداری نشاسته، قند از جمله گلوکز و ساکارز، لیگنین، اسیدهای آمینه، آمین ها و موم است.