ویژگی های شیرین بیان
شیرین بیان یکی از گیاهان بومی جنوب اروپا و بخش هایی از آسیا است. این گیاه گیاهی چند ساله است. ارتفاع این گیاه به یک متر و در مناطق با آب و هوای معتدل به دو متر می رسد. طول برگ های باریک آن از 7 تا 15 سانتی متر و شامل 9 تا 17 برگچه است. برگها بیضی شکل هستند، طرف آنها صاف است. گل های این گیاه به رنگ ارغوانی، زرد یا ارغوانی یا سفید متمایل به آبی است و به صورت خوشه ای در انتهای ساقه های گلدار دیده می شود. گلها در اوایل تابستان ظاهر می شوند. طول میوه این گیاه 2 تا 3 سانتی متر است و هر میوه معمولاً 3 تا 6 دانه لوبیا شکل دارد.
شیرین بیان انواع مختلفی دارد:
گونه اسپانیایی "G. "معمولی" که میوه آن صاف و بدون کرک است و دارای غلاف های قهوه ای به قطر 6 تا 18 میلی متر است.
گونه روسی "G. glandulifera» که برگ های آن چسبنده و دارای ریشه های متعدد تا ضخامت 5 سانتی متر است و پوست ریشه آن فلس دار و قهوه ای رنگ و شیرینی کمی دارد.
گونه ترکی "G. pallida» که ضخامت ریشه آن حدود 8 سانتی متر است.
گونه ایرانی "G. violacea» که ریشه های آن نسبتاً ضخیم است.
این گیاه (گونه ایرانی G. violacea) در دشت رباط ترک و مزارع اطراف می روید.